حسام الدین شفیعیان

واژه داود که در زبان عبری «داوید» تلفظ می‌شود، به معنای «محبوب»

^[۱]

بوده و نام یکی از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل می‌باشد، او اولین پیامبری است که دارای کتاب آسمانی به نام «زبور» بوده و از ذریه اسحاق (علیه‌السلام) فرزند ابراهیم و هم‌عصر با «اشموئیل» می‌باشد و از جمله انبیایی است که دارای حکومت و منصب قضاوت بوده و زبان پرندگان را می‌دانسته.

^[۲]

حضرت داود(علیه‌السلام) در سر زمینی بین مصر و شام دیده به جهان گشود، او از نواده‌ های حضرت یعقوب است و به نُه واسطه به یکی از فرزندان حضرت یعقوب می‌ رسد، پدرش «ایشا» نام داشت.

^[۳]

^[۴]

 او صد سال عمر کرد، که چهل سال از آن را حکومت نمود.

حضرت داود در روایات اسلامی فرزند «ایشا بن لاوى بن یعقوب است.

ایشا، ده پسر داشت که داود از همه کوچک تر بود و به شغل شبانى اشتغال داشت.

اما داود (ععلیه‌السلام) داراى نوزده فرزند بود که از میان آنها سلیمان (علیه‌السلام) جانشین او شد.

پونتیوس پیلاطس (لاتین: Pontius Pīlātus‎ [ˈpɔntɪ.ʊs piːˈlaːtʊs]؛ یونانی باستان: Πόντιος Πιλάτος Póntios Pilátos) والی یهودا در بین سال‌های ۲۶ تا ۳۶ پس از میلاد بود.^[۱][۲] شهرت وی بیشتر به علت محاکمه عیسی بود که بر خلاف میلش به تصلیب عیسی حکم کرد. پونتیوس پیلاطس از سوی امپراتور تیبریوس منصوب شده‌بود.

نام وی در تمام اناجیل چهارگانه ذکر شده‌است از پونتیوس در کلیسای ارتدکس شرقی به عنوان قدیس یاد می‌شود.^[۳]

یهودا اسکاریوتی یا یهودای اسخریوطی یکی از حواریون عیسی بود که مکان وی را به دشمنانش نشان داد.

بنابر کتاب مقدس و باور مسیحیان، «یهودا»، یکی از دوازده رسول مسیح، با دریافت سی سکه نقره رشوه او را به حاکمان یهودی رم نشان داد. آنان نیز عیسی را به شیوه دردناکی به صلیب کشیدند. در کتاب مقدس و در انجیل متی دربارهٔ یهودا گفته شده‌است که وی با شتاب از این عمل خود پوزش خواست و پس از بازگرداندن سی سکه نقره، خود را حلق‌آویز کرد.

نزدیک به دو هزار سال است که نام «یهودا»، سی سکه نقره پاداش وی، و بوسه‌ای که به عیسی داد تا خود و عیسی را به سربازان رومی بشناساند، به‌عنوان نمادهای خیانت در فرهنگ غرب مطرح است. به اعتقاد برخی مورخان، افزون بر چهار انجیل معتبر مسیحیان یعنی متی، مرقس، لوقا و یوحنا، یهودا نیز انجیلی دربارهٔ زندگی مسیح نوشته‌است. نسخه اصلی و دست‌نوشته «انجیل یهودا»، مربوط به سده دوم پس از میلاد، مدت‌ها پیش از میان رفته‌است و انجیلی که هم‌اینک با نام «انجیل یهودا» در دست است، دارای اعتبار مشکوکی است

ناتانائیل^[۱][۲] یا بَرتولُما یا بَرتولُمِو (در برخی انجیل‌های فارسی: نتنائیل یا لاتین: Bartholomaeus‎ یا یونانی: Βαρθολομαῖος‎) یکی از دوازده حواری مسیح بود که بخاطرِ هواداری از عیسی مسیح، زنده زنده کشته و واژگون به صلیب کشیده شد.

نام وی در سه انجیل از اناجیل اربعه(انجیل‌های هم‌نوا: انجیل متی، انجیل مرقس^[۳] و انجیل لوقا^[۴] و همچنین بعنوانِ یکی از شاهدانِ عروج عیسی^[۵])آمده‌است. از وی تنها در انجیل یوحنا نام برده نشده‌است.

یعقوب پسر حلفا ملقب به یعقوب عادل که گاهی نیز یعقوب کوچک نامیده می‌شود یکی از حواریون مسیح است. برخی او را برادر عیسی می‌پندارند یعنی بعد از تولد عیسی از مریم و یوسف نجار به دنیا آمده یا از همسر دیگر یوسف بوده‌است.

بر اساس آنچه که یوسفیوس و تاریخ نگاران قرن دوم میلادی ارائه کرده‌اند، کمی قبل از سقوط اورشلیم توسط رومیان، در حدود سالهای ۶۲ تا ۶۹ میلادی «حنانیا» که کاهن اعظم بود به همراه فریسیان و کاتبان، شورای سنهدرین را تشکیل داد و یعقوب «برادر عیسی» را مجبور کرد تا در یکی از سالن‌های اجتماعات هیکل اعلام کند که عیسی، مسیح موعود نیست. اما یعقوب اعلام کرد که عیسی داور این جهان است. پس، او را در سن نود و شش سالگی از بالای برج معبد اورشلیم به پایین پرتاب کردند. آنان در حالی که او برای ایشان طلب بخشش می‌کرد با چوب بر سرش کوبیدند تا جان سپرد، سپس جسدش را با اره تکه‌تکه کردند