کمیته بین‌المللی صلیب سرخ

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ 

انجمن و سازمان غیردولتی انسان‌دوستانه است که مقر اصلی آن در شهر ژنو سوئیس است.

این سازمان در ابتدا فقط در حوزه مراقبت از سربازان زخمی جنگ فعالیت می کرد اما بعد در دیگر زمینه ها نیز وارد شد. تقریباً در همهٔ کشورهای جهان شعبه‌هایی از صلیب سرخ وجود دارد که در طول جنگ و صلح فعالیت می کنند.

ایده تأسیس این سازمان پس از جنگ داخلی ایتالیا توسط یک بانکدار سوئیسی به نام انری دونان مطرح شد.^[۳] انری دونان در ۲۴ ژوئن ۱۸۵۹ در رابطه با شغلش - جهت اخذ مجوز حفر چاه- عازم شهر لومباردی واقع در شمال ایتالیا شد. در آن زمان این شهر نقطهٔ مرکزی برای ادامهٔ نبرد سولفورینو (منطقه‌ای در شمال ایتالیا) بین فرانسه و اتریش بود. هزاران مرد و زن مجروح جنگی که در رنج و عذاب سختی به سر می‌بردند به خاطر فقدان کمک‌های ابتدایی مردند. این منظرهٔ دلخراش بر ذهن و فکر او تأثیر زیادی داشت. او که از خانواده‌ای متول و متدین بود کار خودش را فراموش کرد و روستاییان محلی را سازماندهی کرد تا از مجروحان هر دو طرف جنگ مراقبت کنند. تلاش‌های دونان زندگی افراد زیادی را نجات داد.

در سال ۱۸۶۲ او کتابی با نام خاطرهٔ سلفرینو نوشت که در آن از مردم جهان برای تشکیل انجمن‌های امدادی تقاضای کمک کرد. سربازان زخمی در جنگ کاری از دستشان برنمی‌آمد، پس کمک به آن‌ها وظیفهٔ هر انسانی بود. همچنین کارکنان امدادی از آسیب مصون باشند. این تقاضا بر مردم تأثیر زیادی داشت و در کنفرانس بین‌المللی ژنو که در سال ۱۸۶۴ برگزار شد. شانزده کشور تأسیس صلیب سرخ را پذیرفتند. هستهٔ مرکزی این کمیته ابتدا توسط رئیس انجمن فواید عامه شهر ژنو (گوستاو موانیه) تشکیل شده بود.

صلیب سرخ دارای سه بخش است.

1. بخش اول کمیتهٔ بین‌المللی صلیب سرخ است که کمیته‌ای مستقل از ۲۵ شهر سوئیس است و مرکز اصلی آن در ژنو قرار دارد.

2. بخش دوم انجمن‌های صلیب سرخ

3. سومین بخش انجمن‌های ملی صلیب سرخ است.

4. در طول جنگ‌ها کمیتهٔ بین‌المللی به عنوان واسطه‌ای میان انجمن‌های ملی صلیب سرخ و کشورهای درگیر در جنگ قرار می‌گیرد و از زندانیان جنگ در اردوگاه‌ها مراقبت کرده و راحتی و آرامش آن‌ها را تأمین می‌کند، به نامه‌های آن‌ها رسیدگی می‌کند و تماس آن‌ها را با خویشاوندانشان برقرار می‌سازد. این سازمان همچنین به مردمی که دچار طوفان، بیماری‌های همه گیر، قحطی و … می‌شوند کمک‌رسانی می‌کند

کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ است تا توجه جامعه جهانی را به اهمیت موضوع پرداختن به گم‌شدگان جلب کند. با نگاهی گذرا به شرایط جهان در دهه اخیر، بدون‌شک اکثریت درست حدس می‌زنند. گزینه اول، پاسخ صحیح است؛ در سراسر جهان نام بیش از 100‌هزار نفر توسط خانواده‌هایشان به‌عنوان گمشده به شبکه صلیب‌سرخ  اعلام شده و متاسفانه این  فقط بخشی از کسانی است که به واسطه درگیری و جنگ یا در بحران‌ها و مهاجرت ناپدید می‌شوند. در اروپا فراتر از ناپدیدشدن‌های مرتبط با درگیری و بلایا، ده‌ها‌هزار مهاجر توسط خانواده‌های خود به شبکه جهانی صلیب‌سرخ به‌عنوان ناپدید شده گزارش می‌شوند.