کتاب فانوس-متن شماره-4

بسم الله الرحمن الرحیم

-----------------

متن شماره-4

----------------

هیچ نیرنگ و مکری عاقبت خوشی ندارد در سطح وسیع و غیر.مثال خوابی ترسناک میماند.که خوابش مثال کابوسی میماند که درون انسان را میگیرد.و آدمیت انسان را از بین میبرد.مکر و میان برداری مدرن.همان مثل سراب و پایان تلخست.هر چند این مسئله پایانش تلخ و اما روند را متوقف نمیکند مگر مثال کابوسی وحشتناک.انگار ساختمانی حرکت کند و یدفه منفجر شود.ساختمانی با عظمت که بنایش روی زمین بنا شده و اثاث آن اساس آن نباشد.کابوسی ترسناک از نیستادن لرزه ها.میماند این خواب دنیا پرستان.که عاقبتش نابودیست.بیدار شدن سریع باعث این میشود که خدا رحمش را  مایه عاقبت خوش کند نه عاقبت بد.بیدار شدن از هشدار خدا برای زمینیان باشد.در هر نوع انسانی که خواهان انسانیت باشد.و خیر طلبی باشد.در تمام ملل ها.و مذاهب.دلسوزی انسانها برای هم.حتی در گفتار پنهان.مثال شخم خوردن زمین سیاه شده.چرا زمین آباد نشود.اگر خوی وحشیت برداشته شود از برداشتن.چرا ملل ها به این امر نرسند که واقعیت بینی را ببینند نه امر پوشالی قدرت های دنیوی را.مسئله ها مهمست.و شوخی ها بد هست.بدی شوخی پنداشتن ها.مسئله اینست که نابودی در آن هست.و مسئله درست اندیشی عاقبت خیری.آن هم در طیف ملل ها و مذاهب و مردم.و حیات بشریت.اگر پیروزی بر وساوس شد میشود جهانی آباد.وساوس یعنی همه در رضای خداوند باشند و هدف متعالی آفرینش خود را درک کنند.مخصوصان قدرت های زمینی سعی کنند به این وساوس غالب شده و راه خیر را بجویند.انسانم آرزو میشود برآورده شدن اگر غلبه بر خیر باشد نه نابودی.