^[۳۳]

← افتراء جعل قرآن توسط پیامبر

^{نسبت ناروای دیگری که} مشرکان بسیار آن را درباره پیامبر اسلام به‌کار می‌بردند، اتهام از پیش خود ساختن قرآن و انتساب آن به خداوند بود.

←← افتراء در آوردن وحی

^{که گاهی در حضور آن حضرت او را در آوردن} وحی افترازننده خطاب می‌کردند:«قالوا اِنَّما اَنتَ مُفتَر»

^[۳۴]

^{یا در غیاب وی، او را به} جعل قرآن متهم می‌ساختند: «اَم یقولونَ تَقَوَّلَهُ».

^[۳۵]

^[۳۶]

^[۳۷]

^[۳۸]

^[۳۹]

←← جزء خواب پریشان پیامبر

^{و گاهی} قرآن را خوابهایی پریشان می‌دانستند که پیامبر از جانب خود آن را بافته است: «بَل قالوا اَضغـثُ اَحلـم بَلِ افتَرهُ».

^[۴۰]

←← جزء داستان پیشینیان

^{و گاه آن را داستانهای پیشینیان معرفی می‌کردند: «یقولُ الَّذینَ کفَروا اِن هـذا اِلاّ اَسـطیرُ الاَوَّلین».}

^[۴۱]

^[۴۲]

^[۴۳]

^[۴۴]

^[۴۵]

^[۴۶]

^[۴۷]

^[۴۸]

^[۴۹]

←← آموختن قرآن از بشر

^{آنان گاهی می‌گفتند:} قرآن را بشری از عجم به او می‌آموزد و محمّد آن را به زبان عربی فصیح درمی‌آورد: «و لَقَد نَعلَمُ اَنَّهُم یقولونَ اِنَّما یعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسانُ الَّذی یلحِدونَ اِلَیهِ اَعجَمی و هـذا لِسانٌ عَرَبی مُبین»؛

^[۵۰]

مفسران این شخص عجمی را «بلعام» که نصرانی و اهل روم بود یا «یعیش» یا «عایش» یا «عابس» که غلامی رومی بود.

^[۵۱]

^[۵۲]

^[۵۳]

^{یا «}یسار» یا «جبر» که دو غلام نصرانی و دارای کتابی به زبان خودشان بودند دانسته‌اند. بعضی نیز احتمال داده‌اند مراد سلمان فارسی باشد.

^[۵۴]

^[۵۵]

^[۵۶]

←← جعل قرآن توسط قوم دیگر

^{گاهی می‌گفتند: قرآن دروغی است که محمّد به کمک قومی دیگر آن را ساخته است: «و قالَ الَّذینَ کفَروا اِن هـذا اِلاّ اِفک افتَرهُ واَعانَهُ عَلَیهِ قَومٌ ءاخَرُونَ».}

^[۵۷]

^طبق عقیده مشرکان، مراد از قومی که پیامبر را کمک می‌کردند «عداس»، «یسار» و «جبر» از اهل کتاب یا ابوفکیهه رومی بودند.

^[۵۸]

^[۵۹]

← مشرکان رستگارتر از پیامبر

^{یهودیان نیز گاه به پیامبر اسلام} افترا می‌زدند؛ از جمله اینکه مشرکان را هدایت یافته‌تر از آن حضرت معرفی می‌کردند

^[۶۰]

^{:«ویقولونَ لِلَّذینَ کفَروا هـؤُلاءِ اَهدی مِنَ الَّذینَ ءامَنوا سَبیلا»}

^[۶۱]

^{معنای این سخن آن است که} پیامبر گمراه‌تر از مشرکان است.

← فریب دادن مردم

منافقان نیز اتهامات فراوانی نسبت به پیامبر اسلام داشتند؛ از جمله آن حضرت را متهم می‌کردند که جز فریب به آنان وعده‌ای نداده است.

^[۶۲]

← خیانت به مردم

^{یا نسبت} خیانت به آن حضرت می‌دادند که خداوند پیامبرش را از خیانت به دیگران مبرّاء می‌شمارد: «و ما کانَ لِنَبِی اَن یغُلَّ».

^[۶۳]

^{به نظر برخی} آیه در مورد اتهام گروهی از منافقان در جنگ بدر نازل شد که پیامبر(صلی الله علیه وآله) را به سرقت قطیفه (پارچه) قرمزی که مفقود شده بود متهم کردند.

^[۶۴]

^[۶۵]

^[۶۶]

^{و برخی گفته‌اند: آیه درباره تیراندازان} اُحُد فرود آمد که سنگر خود را رها کرده و گفتند: می‌ترسیم پیامبر، چنان‌که غنایم را در جنگ بدر قسمت نکرد در اینجا نیز قسمت نکند.

^[۶۷]

^[۶۸]

← عدم رعایت عدالت در تقسیم صدقات

^{در برخی موارد پیامبر را به عدم رعایت} عدالت در تقسیم صدقات متهم می‌کردند.

^[۶۹]

^[۷۰]

^{«ومِنهُم مَن یلمِزُک فِی الصَّدَقـتِ».}

^[۷۱]

← نسبت خیانت به همسر عزیز مصر

همسر عزیز مصر آنگاه که به خواسته‌اش، یعنی کام گرفتن از یوسف نرسید و با ورود ناگهانی عزیز مصر نزدیک بود خیانتش آشکار گردد به یوسف(علیه السلام) افترا زده و او را به خیانت به وی متهم کرد و از عزیز مصر زندان یا کیفری دردناک را برای یوسف تقاضا کرد.
«و استَبَقَا البابَ وقَدَّت قَمیصَهُ مِن دُبُر واَلفَیا سَیدَها لَدَا البابِ قالَت ما جَزاءُ مَن اَرادَ بِاَهلِک سوءًا اِلاّ اَن یسجَنَ اَو عَذابٌ اَلیم».

← نسبت دزدی

^{همچنین آن هنگام که وی به} حکومت مصر رسیده بود و قصد داشت با نقشه‌ای برادرش بنیامین را نزد خود نگاه دارد و بدین منظور جام پادشاه را در بار وی نهادند دیگر برادرانش او و برادرش بنیامین را به دزدی متهم کردند؛ لیکن یوسف این سخن را در دل خود پنهان داشت و گفت: موقعیت شما بدتر از اوست و خدا به آنچه می‌گویید آگاه‌تر است.
«قالوا اِن یسرِق فَقَد سَرَقَ اَخٌ لَهُ مِن قَبلُ فَاَسَرَّها یوسُفُ فی نَفسِهِ ولَم یبدِها لَهُم قالَ اَنتُم شَرٌّ مَکانـًا واللّهُ اَعلَمُ بِما تَصِفون