حسام الدین شفیعیان-شعر

ای غزل از چشمانت اشک فشان

موج دریایی که میبرد ستاره نشان

ای ماه شبهای دلتنگی برفشان

نورانی کن آسمانهای دلتنگی را درخشان

------------------------

بارانیم مقصدم دریاست

طوفانیم مبدائم صحراست

چراغانیم مقصدم پیداست

و شعرم رنگین کمان مقصودی به از آغاز

----------------------

ای همه جهان شعر از رخسارتان

غزلهایم بند بند پیکره ی طوفانتان

نگارنده قلبی آکنده از شعرم

جایی که میبرد دلتنگی آغازمان

---------------------

اینجا کیلومتر چندیست گمشده

میان ابریست پر از باران پر شده

اینجا قطب عشاقست

عشاقی که دلتنگ از کهکشان ستاره های دلتنگیست

اینجا نقطه صفر جنون و عاشقیست

اینجا شعر هم قصه میشود و دلتنگ برای سرودن

-----------------------

شاعر-حسام الدین شفیعیان