اسرار تابلو مونالیزا

لئوناردو داوینچی تابلو مونالیزا را در ۱۵۰۳ یا ۱۵۰۴ در فلورانس آغاز کرد.

به گفته جورجیو واساری، (یکی از هم دوره ای‌های داوینچی) او پس از چهار سال تأخیر نقاشی را ناتمام رها کرد؛ که چنین رفتاری در بسیاری از نقاشی‌های لئوناردو شایع است، که بعدها در زندگی اش ابراز پشیمانی می‌کند: ” … هرگز یک کار را به پایان نرساندم … “.

تصور می‌شود که او همچنان به کار بر روی مونالیزا به مدت سه سال پس از اینکه به فرانسه نقل مکان کرد، تا مدت کوتاهی قبل از مرگش در سال ۱۵۱۹ ادامه داد تا آن را به پایان رساند.

این اثر یکی از پر آوازه‌ترین پرتره‌های فردی جهان است.

داوینچی نزدیک به چهار سال روی این اثر هنری کار کرد و پس از اتمام نقاشی در سال ۱۵۰۷ این تابلوی زیبا را به فرانچسکو نفروخت، سرانجام فلورانس را ترک کرد و آن را نزد خود نگاه داشت.

لبخند جذاب و مرموز ژکوند شاید یکی از عناصر اسرارآمیز نقاشی داوینچی باشد.

 برای پنج قرن استدلال کردند که آیا دختر نقاشی شده در پرتره لبخند می زند، خوشحال است یا غمگین؟

 پروفسور مارگارت لیوینگستون از دانشگاه هاروارد می گوید که لبخند به دلیل خاصیت نقاشی، تنها در زمانی که تماشاگران به چشمان مونالیزا نگاه می کنند، قابل مشاهده است.