دیوان اشعار حسام الدین-شعرشماره 1

بنام خداوند بخشنده و مهربان

----------------------

بلبل از خوش خبری کرد غزل آزمودن

خود زد از بی خبری بر غزلی آموختن

آنچه برد از پی خود بی نصبی دنیا

کین جهان یک دم نیرزد بی بنیاد

کز تو روی  خوش آهنگ صدای بلبل

نغمه خوان شو که این بلبل میبرد بی آواز

جان بستانی جان گر رود این جهان

نیرزد بی حاصل دانش و عمل بر آن

گر نصیحت میکنی خود زآن کوشاتر

گر نصیحت میخوری خود زآن پویاتر

زین اسب نه در بر بلبلی چون توست ولی

روح آن شمشیر زفکرت خوشی زآن عالمتر

یک بجنگد و یک فکر یک دفع زدشمن بکند یک

هر چه خود بکاری همان درو کنی

گر نتیجه چو شوی خاک در کوزه گران

خود بتابان زگل زریشه دگران

هر آنچه بگفت این شاعر

تو بخوان شعر مرا با غم خود از بنیاد

فکر کن ای نسیم خوش تو آهنگر

که شود آهن زآتش به شکل خوش زانتر

که شوی همره موجی که به دریا بزنی

ورنه مانی در آن فکر خود از آن بدتر

فکر خوشه ی پیچیده زتفکر بنما

فکر خود زین بساز تاختو تاز افزانتر

فکر خوب چون بکند ریشه بد بی بنیاد

ریشه فکر چو خوب شد زآن افزانتر

-------------------------------------

حسام الدین شفیعیان