دیوان اشعار-حسام الدین-شعر شماره 9

بسم الله گفتیمو اسم خدا شد آغاز کارمان

کاری که برداشت کند انتظارمان

انتظارمان چه بود ریل قطاری که می آمد از عشق

عشق کند مشکل گشایی زهر کار دگری

عشق چیست معنیش چیست

عشق فراتر از هر گفتنیست زمانی که واژه آن بشکافد

عشق واقعی چیست عاشق کیست مجنون کیست لیلی کیست

چه عاشقی که دارد همچون همرهی چون مجنون

اگر عاشق عاشق باشد کند دره دشت حیران

اگر ماند در عشقش سرگردان ماند سرگشته بی خبرو حیران

عشق مقدس هست زمانی که برون آید زآن انسان

عشق یعنی تولد از حاصل هر چیزی که ماحصل آن شود ماه عسل دگری

عسل یعنی عشق حقیقی اگر طالب عشق باشی مرد سفری

معنی عشق بخدا همینست که مجنون باشی در ره منزلی پر خطری

که هست عاقبت بخیری آن که کند خوب انتخاب همسفری

ناهمسفر زیادست لیکن همسفری ساز که سازد زآن همسفری

آری زندگی همینست گل بهاری و زمستانی و تابستانی

که گردد زآن شکوفه حاصلخیز رشد و تعالی و همسفری

اینست نقطه سرگردانی اگر پرگار را درست بگذاری در دایره سرگردانی

مسیر متعالی دیگر چیست گفت نقطه حیرت از هر سرگردانی

چه کنیم سرگردان نشویم توکل بر خدا کنیم تا شویم مرد همسفری

آری چند سروده غم انگیز اما حاصل آن شود حاصل دور گران همسفری

که آید زآن خوشتر خوش کلامی و  حاصل عمری که گردد مایه مهربانی هایی از زلالی درون بر همسفری

-------------------------

حسام الدین شفیعیان