ماشیح کیست؟

به اعتقاد تمامی اندیشمندان یهود مصلح آخرالزمان انسانی است همانند دیگر انسان ها که دارای جلوه، و قدرت الهی است و جهان را با نور خویش که جلوه‌ای از نور خداست روشن خواهد کرد.(1) منجی موعود در آیین یهود با نامهای متعدّد ازجمله: ماشیح (مسیح)(2)، داوود(3) و فرزند داوود(4) یاد شده است.

مسئله منجی موعود در آئین یهود تا آنجا مورد توجّه قرار گرفته است که حتی به علائم ظهور این منجی موعود اشاراتی شده است ازجمله اینکه:

(در دوره‌ای که ماشیح فرزند داوود ظهور می‌کند جوانان به پیران بی احترامی کرده و آنها را خجالت خواهند داد. فرزند از پدر خود حیا نمی‌کند. محل تحصیل و مطالعه به اماکن فساد مبدّل شده؛ دانش دبیران فاسد خواهد گشت و کسانی که از خطا کردن بترسند منفور خواهند بود.(5) دست ها به خون و انگشت ها به شرارت آلوده است. انصاف از آدمیان دور شده و عدالت با آنان فاصله گرفته است. گناهان فزونی گرفته و خطاها بسیار شده است و علیه آنان گواهی می‌دهد).

یکی دیگر اَز مسائل مورد توجّه در آیین یهود مسئله انتظار منجی موعود است. به عنوان مثال در جایی از کتاب مقدّس بااشاره به اینکه همیشه و در هر لحظه باید منتظر ظهور منجی موعود بود و آن را دور ندانست و از آن ناامید نشد آمده است:

(همواره منتظر ظهور او باش، اگر چه (فرارسیدن پایان ذلّت) به تأخیر بیفتد با وجود این در انتظارش باش).(13)

در جای دیگر چنین آمده است: (هر وقت ببینی که دولتها باهم به جنگ می‌پردازند مُنتظر قدوم ماشیح باش).(14)

در جای دیگر نیز بااشاره به حمایت منجی موعود از مظلومین و مستضعفین عالَم چنین آمده است:

(مسکینان را به عدالت داوری خواهد کرد و به جهت مظلومان زمین به راستی حکم خواهد نمود. کمربند کمرش عدالت خواهد بود و کمربند میانش امانت).(16)

نکته دیگر در مورد عدالت منجی موعود، این است که او مأمور به باطن است و بر طبق همان باطن افراد و همان واقعیت موجود حکم می‌دهد؛ فلذا چنین آمده است که:

(موافق رؤیت چشم خود داوری نخواهد کرد و بر وفق شنیدن گوش های خویش تنبیه نخواهد نمود).(17)

از بین رفتن فساد و جنگ و خونریزی و فراگیر شدن سلامتی و امنیت نیز دیگر شاخص زندگی پس از ظهور منجی است؛ همچنانکه آمده است:

(و امتی بر امت دیگر شمشیر نخواهد کشید و بار دیگر جنگ را نخواهد آموخت).(18)

و در جای دیگر است که:

(و کمان و شمشیر را از زمین خواهم شکست و ایشان را به امنیت خواهم خوابانید).(19)

(آن گاه چشمان کوران بینا خواهد شد و گوش های ناشنوایان شنوا خواهد گردید).(20)

از دیگر فوائد و خصوصیات عالم و زندگی پس از ظهور، آباد شدن زمین است؛ چنانچه آمده است:

(آب ها در بیابان و نهرها در صحرا خواهد جوشید و سراب به برکه و مکان های خشک به چشمه‌های آب مبدّل خواهد گردید).(21)

ماشیح انسانی معمولی است، به صورت عادی متولد شده‌است، و هیچ‌گاه چهره غیر انسانی به خود نگرفته‌است، او از نسل داوود است، قدرت او کیهانی است و اشراف زاده‌است.

از نشانه‌های او این است که صداقت و پارسایی او از بدو تولد دائماً در حال افزایش بوده و به خاطر فضیلت و اعمال شایسته‌اش به عالی‌ترین و والاترین درجات تکامل روحانی دست خواهد یافت.

 ماشیح از نسل داوود است.[3] او نهالی است که از تنه درخت نسل یعقوب بیرون آمده‌است.

قدرت او کیهانی است. یعنی قدرتش فراکیهانی نیست و نمی‌خواهد با اعمال خارق  العاده کاری انجام دهد، بلکه بناست به طور طبیعی رفتار کند و از امور ماورایی بهره نگیرد و با این حال، شخص مقدسی است.

اشراف  زاده‌است؛ یعنی از خاندان پادشاهان بوده و در یک خانواده پادشاهی به دنیا آمده‌است.

زنده کردن مردگان

مردگان و اموات از گور برخاسته با زندگان و گروه متقیان و ابرار گرداگرد مسیحا صف واحدی تشکیل می‌دهند.[8] در این زمینه تطبیق روشنی وجود ندارد زیرا برخی می‌گویند همه بر می‌گردند و برخی معتقدند گروهی از بنی‌اسرائیل بر می‌گردند و برخی دیگر معتقدند انبیا بنی اسرائیل بر انگیخته خواهند شد تا ماشیح بینشان داوری کند.
ایده نجات در کتاب دانیال نبی علیه‌السلام رنگ جدی‌تری به خود می‌گیرد، آنجا که می‌گوید: «ملکوت خداوند عادلانه و جاودان خواهد بود و در تاریخ بشر هیچ رویدادی خارج از قدرت خداوند رخ نداده و در آینده هم رخ نخواهد داد و آینده جهان به دست پسر انسان ـ ماشیح ـ و حکومت الهی اداره خواهد شد

 در متن «زبور» آمده است:

"...زیرا که شریران منقطع خواهند شد، و اما منتظران خداوند، وارث زمین خواهند شد... و اما حلیمان وارث زمین خواهند شد
در مورد اوصاف منجی بودن عیسی (علیه السلام) بین یهودیان مخالف و طرفدار عیسی (علیه السلام)  اختلاف نظر جدی وجود داشت. یهودیان می‌گفتند: این عیسی با آن اوصاف ماشیح که در کتب اشعیا و ذکریا و دانیال آمده، سازگار نیست، و برعکس یهودیانی که به عیسی ایمان آوردند، تلاش می‌کردند آن اوصاف ماشیح در کتب فوق را بر عیسی (علیه السلام) تطبیق دهند.
یهودیان برخلاف مسیحیان، عیسی (علیه السلام) را مصداق موعود نمی‌دانند؛ زیرا ابتدا معتقد بودند: آن کسی که آمده شاهزاده‌است و حکومت تشکیل می‌دهد؛ اما چون دیدند عیسی (علیه السلام) حکومت تشکیل نداد، لذا کارکرد ماشیح را از آن جدا کردند و گفتند: نجات می‌دهد، اما نه نجاتی که ما فکر می‌کنیم، بلکه انسان را از عواقب گناه اولیه که آدم ابوالبشر مرتکب شده‌است، نجات می‌دهد.